2015. Het jaar waarin ik mezelf meermaals tegenkwam, maar ook het jaar waarin ik blonk van trots.
Ik presenteer u: De lijst. Zoiets als de top 100, maar niet genummerd en ook niet alfabetisch. Gewoon een recapitulatie van het voorbije jaar.
donderdag 17 december 2015
zaterdag 31 oktober 2015
Stilte na de storm
Stilte. Ja. Hier op de blog. Te lang, ik weet het. Ik heb excuses. Goedkope en duurdere. Maar eigenlijk is er maar één waarheid: Ik was bang.
zaterdag 22 augustus 2015
maandag 20 juli 2015
Gert Verhulst, herpak u!
Beste Gert,
Laat ik me even voorstellen, mijn naam is Lotte. 24 jaar oud en opgegroeid met zondagochtenden voor de televisie, in pyama, met cornflakes en Samson en Gert. Het summum van puur genieten!
Al 24 jaar leef ik in de fantastische bubbel van Plop, Samson en Gert, Maya de Bij, ... Ik gebruik ze in mijn klas en laat mijn leerlingen ervan genieten. (Behalve Bumba, alles behalve Bumba.)
Elk jaar ga ik op kamp met een Akabe scoutsgroep. Een scoutsgroep voor kinderen met een fysieke en/of mentale beperking. Elk jaar is dat een feest, zowel leiding als leden genieten hier enorm van!
Dit jaar trokken we met onze hele groep naar De Haan. En De Haan, dat ligt niet zo ver van De Panne? "Dus misschien kunnen we naar Plopsaland?" Iemand opperde voorzichtig een plan, want eigenlijk hebben we zoveel geld niet in kas. We zochten dus oplossingen, kregen geld uit verschillende hoeken en verkochten snoep en wafels.
Op woensdag 15 juli vertrokken we met een bus vol ongeduldige kinderen en al even ongedurige leiding. Maar wat een pracht van een dag had moeten worden, viel al bij aankomst in het water.
Onze leden mochten nergens op, behalve als wij als leiding een verklaring tekenden dat, moest er iets gebeuren, wij de volledige verantwoordelijk hiervoor namen en Plopsaland onder geen beding aansprakelijk gesteld kon worden. Dit moest gebeuren voor elk kind, wat dus in realiteit wil zeggen dat wij voor 20 kinderen 2 keer een verklaring moesten invullen. Want Plopsaland eist een kopie.
De attracties waarop onze kinderen konden, zijn op één hand te tellen. En dat komt door een verschrikkelijk en rot systeem dat Plopsaland gebruikt om mensen met een beperking op de attracties te laten.
De begeleiding kreeg een groen bandje, de kinderen een wit. Dit moesten we laten zien, wanneer we gebruik maakten van de alternatieve ingang voor mensen met een beperking. Hierdoor zouden we voorrang krijgen en zouden de medewerkers weten dat wij een groep waren.
Eerst er vooral moet er steeds één op één begeleiding zijn. Dit betekent in de praktijk dat er leiding soms twee maal op een attractie moet, of helemaal niet erop kan omdat de overgebleven kinderen ook toezicht nodig hebben.
Moest je denken, "Als Plopsaland één op één begeleiding verwacht, zullen ze dit toch financieël compenseren." Think again. Hieronder kopieerde ik wat op de site te vinden is, in verband met tarieven voor mensen met een beperking.
één begeleider gratis per 6 personen met een handicap, geldig vanaf 6 betalende personen met een handicap.
Wanneer wij gebruik maakten van de "Uitgang als ingang voor mensen met een beperking" werd er een heel gek systeem gebruikt. Lees u even goed, dit is hoe Plopsaland mensen met een beperking behandeld:
- Er wordt één op één begeleiding geëist.
- Daarna mogen er twee kinderen samen met twee begeleiders in een attractie plaatsnemen. De rest van de kinderen staat samengedromd in de té kleine ruimte die de uitgang vormt, samen met de overige begeleiding. Er is veel lawaai en drukte.
- Wanneer de twee kinderen en de begeleiders zijn uitgestapt, moeten we met de hele groep 1 rit wachten.
- Daarna mogen er terug twee kinderen en twee begeleiders instappen en begint heel de santenboetiek opnieuw.
Kan u zich inbeelden hoelang wij bij sommige attracties stonden? Hoe opgedraaid onze kinderen werden? Hoe gefrustreerd de leiding werd? Onze kinderen kunnen niet wachten, vandaar het aangevraagde bandje, de gehandtekende papieren en de aankondiging op voorhand dat wij met een groep kinderen met een beperking kwamen.
Tegen de middag werd onze frustratiedrempel overschreden en trokken er twee begeleiding naar de infobalie. Daar werd ons aangeraden om ons bandje te verstoppen, onze kinderen zich zo 'normaal' mogelijk laten gedragen en gewoon aan te schuiven langs de gewone ingang bij de attracties. Dit hield een groot risico in, want stel dat de medewerkers aan de attractie 'ontdekten' dat we kinderen met een beperking meehadden, moesten we alsnog de 'uitgang als ingang' gebruiken inclusief het verschrikkelijke systeem dat hierboven beschreven staat.
Onze kinderen zijn maar op enkele attracties geweest, dit door bovenstaande redenen. Zij hadden een prachtige dag, maar haalden bijlange na niet alles uit hun dag. De leiding was intens gefrustreerd en niet meer voor rede vatbaar. Bij de boomstammetjes, waar we de laatste maal probeerden om nog eens aan te schuiven, stond ik met tranen in mijn ogen. De medewerker was enorm begrijpend, maar kon niets doen door het beleid. Afschuwelijk.
Gertje,
Ik hoop, uit de grond van mijn hart, dat u nooit te maken krijgt met de beperkingen waar onze kinderen mee leven. Maar alstublieft, maak uw park meer handicap-vriendelijk!
Vriendelijke groeten,
een gefrustreerde Akabe-leidster
Lotte Berghmans
Laat ik me even voorstellen, mijn naam is Lotte. 24 jaar oud en opgegroeid met zondagochtenden voor de televisie, in pyama, met cornflakes en Samson en Gert. Het summum van puur genieten!
Al 24 jaar leef ik in de fantastische bubbel van Plop, Samson en Gert, Maya de Bij, ... Ik gebruik ze in mijn klas en laat mijn leerlingen ervan genieten. (Behalve Bumba, alles behalve Bumba.)
Elk jaar ga ik op kamp met een Akabe scoutsgroep. Een scoutsgroep voor kinderen met een fysieke en/of mentale beperking. Elk jaar is dat een feest, zowel leiding als leden genieten hier enorm van!
Dit jaar trokken we met onze hele groep naar De Haan. En De Haan, dat ligt niet zo ver van De Panne? "Dus misschien kunnen we naar Plopsaland?" Iemand opperde voorzichtig een plan, want eigenlijk hebben we zoveel geld niet in kas. We zochten dus oplossingen, kregen geld uit verschillende hoeken en verkochten snoep en wafels.
Op woensdag 15 juli vertrokken we met een bus vol ongeduldige kinderen en al even ongedurige leiding. Maar wat een pracht van een dag had moeten worden, viel al bij aankomst in het water.
Onze leden mochten nergens op, behalve als wij als leiding een verklaring tekenden dat, moest er iets gebeuren, wij de volledige verantwoordelijk hiervoor namen en Plopsaland onder geen beding aansprakelijk gesteld kon worden. Dit moest gebeuren voor elk kind, wat dus in realiteit wil zeggen dat wij voor 20 kinderen 2 keer een verklaring moesten invullen. Want Plopsaland eist een kopie.
De attracties waarop onze kinderen konden, zijn op één hand te tellen. En dat komt door een verschrikkelijk en rot systeem dat Plopsaland gebruikt om mensen met een beperking op de attracties te laten.
De begeleiding kreeg een groen bandje, de kinderen een wit. Dit moesten we laten zien, wanneer we gebruik maakten van de alternatieve ingang voor mensen met een beperking. Hierdoor zouden we voorrang krijgen en zouden de medewerkers weten dat wij een groep waren.
Eerst er vooral moet er steeds één op één begeleiding zijn. Dit betekent in de praktijk dat er leiding soms twee maal op een attractie moet, of helemaal niet erop kan omdat de overgebleven kinderen ook toezicht nodig hebben.
Moest je denken, "Als Plopsaland één op één begeleiding verwacht, zullen ze dit toch financieël compenseren." Think again. Hieronder kopieerde ik wat op de site te vinden is, in verband met tarieven voor mensen met een beperking.
één begeleider gratis per 6 personen met een handicap, geldig vanaf 6 betalende personen met een handicap.
Wanneer wij gebruik maakten van de "Uitgang als ingang voor mensen met een beperking" werd er een heel gek systeem gebruikt. Lees u even goed, dit is hoe Plopsaland mensen met een beperking behandeld:
- Er wordt één op één begeleiding geëist.
- Daarna mogen er twee kinderen samen met twee begeleiders in een attractie plaatsnemen. De rest van de kinderen staat samengedromd in de té kleine ruimte die de uitgang vormt, samen met de overige begeleiding. Er is veel lawaai en drukte.
- Wanneer de twee kinderen en de begeleiders zijn uitgestapt, moeten we met de hele groep 1 rit wachten.
- Daarna mogen er terug twee kinderen en twee begeleiders instappen en begint heel de santenboetiek opnieuw.
Kan u zich inbeelden hoelang wij bij sommige attracties stonden? Hoe opgedraaid onze kinderen werden? Hoe gefrustreerd de leiding werd? Onze kinderen kunnen niet wachten, vandaar het aangevraagde bandje, de gehandtekende papieren en de aankondiging op voorhand dat wij met een groep kinderen met een beperking kwamen.
Tegen de middag werd onze frustratiedrempel overschreden en trokken er twee begeleiding naar de infobalie. Daar werd ons aangeraden om ons bandje te verstoppen, onze kinderen zich zo 'normaal' mogelijk laten gedragen en gewoon aan te schuiven langs de gewone ingang bij de attracties. Dit hield een groot risico in, want stel dat de medewerkers aan de attractie 'ontdekten' dat we kinderen met een beperking meehadden, moesten we alsnog de 'uitgang als ingang' gebruiken inclusief het verschrikkelijke systeem dat hierboven beschreven staat.
Onze kinderen zijn maar op enkele attracties geweest, dit door bovenstaande redenen. Zij hadden een prachtige dag, maar haalden bijlange na niet alles uit hun dag. De leiding was intens gefrustreerd en niet meer voor rede vatbaar. Bij de boomstammetjes, waar we de laatste maal probeerden om nog eens aan te schuiven, stond ik met tranen in mijn ogen. De medewerker was enorm begrijpend, maar kon niets doen door het beleid. Afschuwelijk.
Gertje,
Ik hoop, uit de grond van mijn hart, dat u nooit te maken krijgt met de beperkingen waar onze kinderen mee leven. Maar alstublieft, maak uw park meer handicap-vriendelijk!
Vriendelijke groeten,
een gefrustreerde Akabe-leidster
Lotte Berghmans
zaterdag 23 mei 2015
In blok.
Vrijdag, zwemles. In een chaotische zoektocht tussen erg veel kinderen en lesgevers zoek ik mijn groepje bij elkaar. Vijf jongens, tussen de 5 en 7 jaar oud. Zwembrillen in de hand. Vol ongeduld.
Ik blijf nog even treuzelen bij de toiletten, de drukte bij de douches zie ik niet echt zitten. Ik tel mijn jongens, één, twee, drie, vier,.... Waar is mijn vijfde man?
Ik blijf nog even treuzelen bij de toiletten, de drukte bij de douches zie ik niet echt zitten. Ik tel mijn jongens, één, twee, drie, vier,.... Waar is mijn vijfde man?
dinsdag 12 mei 2015
Gestift en bepoederd
Oorzaak van deze blogpost? De opmerking van een leerling die in mijn hoofd bleef malen. "Of ik stift boven mijn oog had hangen?" Nu, ik werk in het buitengewoon (leuke) onderwijs, stift-, verf-, zelfs nietmijnlichaamseigensappenvlekken zijn mogelijk.
dinsdag 21 april 2015
Brief aan mijn 16-jarige zelf
Lieve 16-jarige Lotte,
Ik weet dat je je druk maakt om dingen, dingen die eigenlijk absoluut niet belangrijk zijn. Dat zal de toekomst uitwijzen.
Ik weet dat je je druk maakt om dingen, dingen die eigenlijk absoluut niet belangrijk zijn. Dat zal de toekomst uitwijzen.
donderdag 26 maart 2015
Ode aan mijn heldin
Lieve Mim,
In 2012 besloten we om samen op reis te gaan, even weg van alle verplichtingen, maar vooral van die foute exlieven. Enkel maar zon, zee en elkaar. Het was fantastisch en het begin van een perfecte vriendschap. We zagen elkaar niet superveel, maar als we elkaar zagen, was er nooit een stil moment en vooral van dorst was er weinig sprake. Katers verjaagden we samen met sushi en kinderfilms. Onze ouders begrepen het niet altijd, maar wij verstaan elkaar zonder al te veel woorden.
En toen werd je ziek. Echt ziek. Heel ziek. Onzichtbaar ziek. En niets helpt. En toch ben je ongelooflijk positief. En zo sterk. Beresterk. En dat je soms eens breekt en kapot gaat. Maar altijd weer raap jij jezelf en de anderen rondom je weer bij elkaar. Je begint met lijmen, constant opnieuw en altijd met hetzelfde geduld.
Michelle, je zal voor mij altijd de stoerste vrouw op de wereld zijn. Die tatoeages laat zetten zonder een kik te geven en lichaamsdelen laat piercen zonder kreet. Ik zal altijd diegene zijn die je hand vasthoud, die naast je staat en je oppept met de juiste woorden. Maar die nooit zulke stoere dingen zal doen. Want die laat ik over aan jou. Mijn kleine stoere Michelleke.
Liefs,
Lotte
Michelle, je zal voor mij altijd de stoerste vrouw op de wereld zijn. Die tatoeages laat zetten zonder een kik te geven en lichaamsdelen laat piercen zonder kreet. Ik zal altijd diegene zijn die je hand vasthoud, die naast je staat en je oppept met de juiste woorden. Maar die nooit zulke stoere dingen zal doen. Want die laat ik over aan jou. Mijn kleine stoere Michelleke.
Liefs,
Lotte
Benieuwd naar Michelle haar verhaal? mkomkommerenkwel.wordpress.com
woensdag 25 februari 2015
Mijn velleke
Mijn velleke oftewel het heuplabrum van mijn rechtse heup. Ik schreef er al eens een blogpost over, die vind je hier.
De scheur werd een jaar geleden, dag op dag 25 februari, gehecht door de - naar mijn bescheiden mening- beste heupspecialist van de hele wereld, Dr Corten. Hij schraapte ook wat extra bot van mijn heupkop en ik was klaar voor een volledig jaar revalideren.
Jazeker. Een jaar. Gelukkig lag ik plat in bed toen hij dat kwam verkondigen.
De scheur werd een jaar geleden, dag op dag 25 februari, gehecht door de - naar mijn bescheiden mening- beste heupspecialist van de hele wereld, Dr Corten. Hij schraapte ook wat extra bot van mijn heupkop en ik was klaar voor een volledig jaar revalideren.
Jazeker. Een jaar. Gelukkig lag ik plat in bed toen hij dat kwam verkondigen.
donderdag 19 februari 2015
Tien dingen die je niet wist over mij (Lezen op eigen risico!)
Gisteren was het Aswoensdag, de Vasten zijn dus begonnen. Bij deze ga ik hier op het wereldwijde web te biecht:
1. Ik ben ongelooflijke fan van Bart Peeters. Het is begonnen toen hij bij Sinterklaas op bezoek ging en eigenlijk nooit overgegaan. Zijn laatste cd "Op de groei" kan ik van voor tot achter compleet meezingen. Inclusief idiote danspasjes.
2. De nagels van mijn handen zijn steeds verzorgd en ook (altijd) gelakt. Mijn teennagels daarentegen.. Ach, het is winter en ik draag gesloten schoenen.
3. Mijn lievelingsgroente is spinazie. Ik eet het ook gewoon rauw, recht uit de zak, zoals chips.
4. Ik heb geen auto, maar wel een rijbewijs. Voor de theorie ging ik een stuk of 3 keer terug, maar mijn praktisch examen was direct een topper! Dat was dan ook de eerste en laatste keer dat ik perfect parallel parkeerde, na die keer ben ik het blijkbaar verleerd. Ik parkeer dus ook liever een heel stuk verder, dan dat ik parallel parkeer. Achteruit parkeren kan ik dan weer wel erg goed, ook zonder sensoren.
5. Het liefst van al zou ik gaan werken op hoge hakken en met fel gestifte lippen (en stiekem ook in een deuxpiece'ke, maar da's er helemaal over!) Helaas ontbreekt het me aan moed. Bij nader inzien denk ik ook niet dat het makkelijk zou zijn om kakapampers te verversen op stiletto's.
6. Enkele jaren geleden was ik verslaafd aan nagellak, dat is bekoeld. Ik heb datgene wat ik wil en weet ook welke kleuren en merken bij mij passen. Nu ben ik vooral bezig met make up en lippenstift. Veel lippenstift.
7. Hoewel ik steeds vond dat het epileren van mijn benen pijn deed, epileer ik wél mijn oksels. Dat beetje pijn kan er nog wel bij, lijk ik steeds te denken.
8. Twee. Het aantal tablets dat in mijn handen is gestorven. Ik ga ermee om als een normaal mens, smijt er niet mee, laat het niet vallen. En toch, na een tijdje lijken ze er gewoon mee op te houden. En dat terwijl ik echt keigraag een tablet wil, want dat werkt gewoon veel makkelijker.
9. Het gevoel van droge lippen vind ik vreselijk. Echt afschuwelijke horror. In mijn handtas zitten ook meestal een stuk of 5 verschillende lippenbalsems. Vind ik die niet meteen? Dan koop ik er gewoon opnieuw één! (Of twee, of drie,...)
10. Heb ik een jurkje aan met kousenbroek? Lijkt het wel sexy? Think again.. Onder dat jurkje heb ik mijn kousenbroek helemaal omhoog getrokken en mijn onderhemdje steekt dat in mijn kousenbroek.In mijn hoofd zorgt het ervoor dat alles wat strakker staat. Warm? Ja! Sexy? Nee. Dat leid ik af van de meerwarrige blikken van het Lief.
Gegroet, Mevrouw de Prinses
1. Ik ben ongelooflijke fan van Bart Peeters. Het is begonnen toen hij bij Sinterklaas op bezoek ging en eigenlijk nooit overgegaan. Zijn laatste cd "Op de groei" kan ik van voor tot achter compleet meezingen. Inclusief idiote danspasjes.
2. De nagels van mijn handen zijn steeds verzorgd en ook (altijd) gelakt. Mijn teennagels daarentegen.. Ach, het is winter en ik draag gesloten schoenen.
3. Mijn lievelingsgroente is spinazie. Ik eet het ook gewoon rauw, recht uit de zak, zoals chips.
4. Ik heb geen auto, maar wel een rijbewijs. Voor de theorie ging ik een stuk of 3 keer terug, maar mijn praktisch examen was direct een topper! Dat was dan ook de eerste en laatste keer dat ik perfect parallel parkeerde, na die keer ben ik het blijkbaar verleerd. Ik parkeer dus ook liever een heel stuk verder, dan dat ik parallel parkeer. Achteruit parkeren kan ik dan weer wel erg goed, ook zonder sensoren.
5. Het liefst van al zou ik gaan werken op hoge hakken en met fel gestifte lippen (en stiekem ook in een deuxpiece'ke, maar da's er helemaal over!) Helaas ontbreekt het me aan moed. Bij nader inzien denk ik ook niet dat het makkelijk zou zijn om kakapampers te verversen op stiletto's.
6. Enkele jaren geleden was ik verslaafd aan nagellak, dat is bekoeld. Ik heb datgene wat ik wil en weet ook welke kleuren en merken bij mij passen. Nu ben ik vooral bezig met make up en lippenstift. Veel lippenstift.
7. Hoewel ik steeds vond dat het epileren van mijn benen pijn deed, epileer ik wél mijn oksels. Dat beetje pijn kan er nog wel bij, lijk ik steeds te denken.
8. Twee. Het aantal tablets dat in mijn handen is gestorven. Ik ga ermee om als een normaal mens, smijt er niet mee, laat het niet vallen. En toch, na een tijdje lijken ze er gewoon mee op te houden. En dat terwijl ik echt keigraag een tablet wil, want dat werkt gewoon veel makkelijker.
9. Het gevoel van droge lippen vind ik vreselijk. Echt afschuwelijke horror. In mijn handtas zitten ook meestal een stuk of 5 verschillende lippenbalsems. Vind ik die niet meteen? Dan koop ik er gewoon opnieuw één! (Of twee, of drie,...)
10. Heb ik een jurkje aan met kousenbroek? Lijkt het wel sexy? Think again.. Onder dat jurkje heb ik mijn kousenbroek helemaal omhoog getrokken en mijn onderhemdje steekt dat in mijn kousenbroek.In mijn hoofd zorgt het ervoor dat alles wat strakker staat. Warm? Ja! Sexy? Nee. Dat leid ik af van de meerwarrige blikken van het Lief.
Gegroet, Mevrouw de Prinses
vrijdag 2 januari 2015
2014
Een recapitulatie van het jaar 2014 schrijven in het jaar 2015? Is dat niet wat laat? Nee. Ik mag dat. Dit is namelijk mijn blog en I cry if I want to.
Abonneren op:
Posts (Atom)