zaterdag 31 oktober 2015

Stilte na de storm

Stilte. Ja. Hier op de blog. Te lang, ik weet het. Ik heb excuses. Goedkope en duurdere. Maar eigenlijk is er maar één waarheid: Ik was bang. 

 Mijn ouders, zus en ons moe waren ontzettend trots. Mijn Lief glunderde toen ik hem vertelde van de radiozender, "En gij durft nogal, gij weet niet eens hoeveel mensen naar u hebben geluisterd." Maar ze waren ook realistisch, ook in hun omgeving was de discussie al gestart.Ook op school, tussen de collega's, zelfs mijn baas. Ja, hij nam mijn radio-interview op met zijn smartphone. Blinken van trots deed ik, maar ergens was ik ook bang. 

Bang om te tonen wie ik echt ben. Want deze zomer werd mijn leven drie dagen lang door een vergrootglas bekeken. Drie dagen waarin ik heen en weer werd geslingerd van "Wauw, wat goed." en ook "Gij achterlijk wicht, hou uw bakkes." Ik bespaar jullie de echt groffe uitdrukkingen, die heb ik uit mijn geheugen gewist, en soms, in een vlaag van verstandsverbijstering en een laag zelfvertrouwen vliegen ze door mijn gedachten.

Ja. Echt waar. Ik werd uitgescholden en bedreigd. En ja, ik trok mijn bakkes open. Ja, ik formuleerde de dingen misschien soms te hard. Maar deze woorden zijn mijn woorden. Mijn beleving. Mijn mening. Ik heb hiermee niemand gekwetst. Ik toonde mensen een andere kijk op dingen die voor anderen zo vanzelfsprekend zijn. En het is niet omdat iets in de regelgeving staat, dat je dat niet in vraag mag stellen. Dat er misschien eens over moet nagedacht worden. Dat is democratie, dacht ik.  Dat is vrije meningsuiting. En versta me niet verkeerd. Ik hou van discussiëren. Van verschillende meningen die niet matchen, maar wel een wederzijds respect hebben. 


Lieve lezer, ik verwacht niet dat je het met me eens bent. Echt niet. Maar een beetje respect en een volwassen reactie, het liefst één zonder CAPS LOCK aan, dat maakt de wereld wat schoner en fijner om in te leven. En scheld geen mensen uit, het maakt jezelf niet mooier en ook niet gelukkiger. Ohja, en als je reageert, begint te schelden en je doet dat anoniem, vraag ik me af of je jezelf niet eerst even moet bekijken. Ik wens je heel veel geluk in je verdere leventje, waarin je veilig waant. Daar, voor je computerscherm, tokkelend in de intimiteit van de anonimiteit. Ik sprong er even uit. Voor mezelf. Maar vooral voor diegene die het niet zelf kunnen vertellen.

Moesten jullie je afvragen hoe het afgelopen is? Wij zijn uitgenodigd op een gesprek met Plopsaland, deze kans neem ik met mijn beide handen aan. Ik hoop op een fijn gesprek, want ik ben enorm blij dat er naar zo'n scoutsleidster uit de boerenbuiten geluisterd wordt. En dankbaar. Dankjewel.

Liefs,

Mevrouw de Prinses. 
Lotte Berghmans


Geen opmerkingen:

Een reactie posten