Ik presenteer u: De lijst. Zoiets als de top 100, maar niet genummerd en ook niet alfabetisch. Gewoon een recapitulatie van het voorbije jaar.
Mijn Bernadette-vest. Fluffy, zuurstokroze en ik lijk ermee op een suikerspin. Het Lief haat het, ik adoreer het.Gemaakt door mijn moeder, die breit voor de tv. "Want ge moet toch iets om handen hebben?!"
De moment dat het Lief zei: "Nu dat we toch beslist hebben om voor altijd samen te blijven, zullen we eens rondkijken voor een huis." Nee, beste lezers. Dit was geen huwelijksaanzoek. Ik blijf hopen.
Shoppen in Londen, ik was bijna failliet. Gelukkig ken ik mijn grenzen. *ahum*
De moment dat ik de open brief aan Gert Verhulst aan mijn ouders liet lezen. Met een heel klein hartje en plots een veel minder grote mond dan ik in de brief liet uitschijnen. Maar trots dat ze waren (én zijn). Om dan nog maar te zwijgen over ons moe die al haar buren opriep om alle krantenknipsels te verzamelen.
In november op weekend gaan naar het drielandenpunt met mijn beste vrienden. Een houtkachel, een mini-huisje en veel gezelligheid. Genieten van elke moment en heimwee hebben op zondagavond.
Mieke, Robbert en Koen. Mensen met een heel groot hart. Die mij, zonder mij te kennen, lieten springen en opvingen. Elke keer weer. Dankjulliewel.
Urban Decay On the run, Urban Decay x Gwen Stefani ,NARS Albatross, Bobbi Brown shimmer brick Pink Quartz, MAC Plumfull,... Make up weetjewel?
"Jullie zijn stuk voor stuk schatten van mensen. En jij Lotte, er is volgens mij niemand die -L, mijne zoon- zo goed begrijpt." Een kamp dat vroeger moest stoppen omwille van omstandigheden, 10 nachten op waakstand slapen, zelf ook ziek zijn en dan zoiets. Tranen met tuiten. De zoon in kwestie is een kernautist, praat niet en is mijn lieveling. Wij verstaan elkaar. Zonder woorden en vaak zelfs met een oogopslag.
Vakantie naar Corsica, een huurwagen en een tent. Meer hadden het Lief en ik niet nodig. Twee weken lang elkaar en de zon. We maakten elkaar niet af, dus eigenlijk zijn we voorbestemd voor elkaar? Toch?
Na jaren lange lokken, was ik het van de één op de andere moment beu. Ik liet 20 cm van mijn haren knippen en voelde me bevrijd.
In december uitgenodigd worden in Plopsaland, aan tafel zitten met een wederzijds respect en een productief gesprek. Tranen van geluk en fier op mezelf. En op de foto met Gert Verhulst.
Voor het oudjaar nog vlug naar zee, genoeg jodium en energie krijgen om weer verder te gaan.
Het huis, dat we niet kochten. Maar we zijn zoekende.
De job, die ik nog steeds heb en met hart en ziel uitoefen.
2015 was een rollercoaster. Het was het jaar waarin ik 25 werd, mijn zelfvertrouwen kreeg een boost en ik kon -eventjes- de hele wereld aan. Ik leerde enorm veel nieuwe mensen kennen, maar kon steeds rekenen op mijn beste vrienden.
Heel veel liefs in het nieuwe jaar,
Mevrouw de Prinses
Lotte Berghmans
Geen opmerkingen:
Een reactie posten