Beste Gert,
Laat ik me even voorstellen, mijn naam is Lotte. 24 jaar oud en opgegroeid met zondagochtenden voor de televisie, in pyama, met cornflakes en Samson en Gert. Het summum van puur genieten!
Al 24 jaar leef ik in de fantastische bubbel van Plop, Samson en Gert, Maya de Bij, ... Ik gebruik ze in mijn klas en laat mijn leerlingen ervan genieten. (Behalve Bumba, alles behalve Bumba.)
Elk jaar ga ik op kamp met een Akabe scoutsgroep. Een scoutsgroep voor kinderen met een fysieke en/of mentale beperking. Elk jaar is dat een feest, zowel leiding als leden genieten hier enorm van!
Dit jaar trokken we met onze hele groep naar De Haan. En De Haan, dat ligt niet zo ver van De Panne? "Dus misschien kunnen we naar Plopsaland?" Iemand opperde voorzichtig een plan, want eigenlijk hebben we zoveel geld niet in kas. We zochten dus oplossingen, kregen geld uit verschillende hoeken en verkochten snoep en wafels.
Op woensdag 15 juli vertrokken we met een bus vol ongeduldige kinderen en al even ongedurige leiding. Maar wat een pracht van een dag had moeten worden, viel al bij aankomst in het water.
Onze leden mochten nergens op, behalve als wij als leiding een verklaring tekenden dat, moest er iets gebeuren, wij de volledige verantwoordelijk hiervoor namen en Plopsaland onder geen beding aansprakelijk gesteld kon worden. Dit moest gebeuren voor elk kind, wat dus in realiteit wil zeggen dat wij voor 20 kinderen 2 keer een verklaring moesten invullen. Want Plopsaland eist een kopie.
De attracties waarop onze kinderen konden, zijn op één hand te tellen. En dat komt door een verschrikkelijk en rot systeem dat Plopsaland gebruikt om mensen met een beperking op de attracties te laten.
De begeleiding kreeg een groen bandje, de kinderen een wit. Dit moesten we laten zien, wanneer we gebruik maakten van de alternatieve ingang voor mensen met een beperking. Hierdoor zouden we voorrang krijgen en zouden de medewerkers weten dat wij een groep waren.
Eerst er vooral moet er steeds één op één begeleiding zijn. Dit betekent in de praktijk dat er leiding soms twee maal op een attractie moet, of helemaal niet erop kan omdat de overgebleven kinderen ook toezicht nodig hebben.
Moest je denken, "Als Plopsaland één op één begeleiding verwacht, zullen ze dit toch financieël compenseren." Think again. Hieronder kopieerde ik wat op de site te vinden is, in verband met tarieven voor mensen met een beperking.
één begeleider gratis per 6 personen met een handicap, geldig vanaf 6 betalende personen met een handicap.
Wanneer wij gebruik maakten van de "Uitgang als ingang voor mensen met een beperking" werd er een heel gek systeem gebruikt. Lees u even goed, dit is hoe Plopsaland mensen met een beperking behandeld:
- Er wordt één op één begeleiding geëist.
- Daarna mogen er twee kinderen samen met twee begeleiders in een attractie plaatsnemen. De rest van de kinderen staat samengedromd in de té kleine ruimte die de uitgang vormt, samen met de overige begeleiding. Er is veel lawaai en drukte.
- Wanneer de twee kinderen en de begeleiders zijn uitgestapt, moeten we met de hele groep 1 rit wachten.
- Daarna mogen er terug twee kinderen en twee begeleiders instappen en begint heel de santenboetiek opnieuw.
Kan u zich inbeelden hoelang wij bij sommige attracties stonden? Hoe opgedraaid onze kinderen werden? Hoe gefrustreerd de leiding werd? Onze kinderen kunnen niet wachten, vandaar het aangevraagde bandje, de gehandtekende papieren en de aankondiging op voorhand dat wij met een groep kinderen met een beperking kwamen.
Tegen de middag werd onze frustratiedrempel overschreden en trokken er twee begeleiding naar de infobalie. Daar werd ons aangeraden om ons bandje
te verstoppen, onze kinderen zich zo 'normaal' mogelijk laten gedragen
en gewoon aan te schuiven langs de gewone ingang bij de attracties. Dit hield een groot risico in, want stel dat de medewerkers aan de attractie 'ontdekten' dat we kinderen met een beperking meehadden, moesten we alsnog de 'uitgang als ingang' gebruiken inclusief het verschrikkelijke systeem dat hierboven beschreven staat.
Onze kinderen zijn maar op enkele attracties geweest, dit door bovenstaande redenen. Zij hadden een prachtige dag, maar haalden bijlange na niet alles uit hun dag. De leiding was intens gefrustreerd en niet meer voor rede vatbaar. Bij de boomstammetjes, waar we de laatste maal probeerden om nog eens aan te schuiven, stond ik met tranen in mijn ogen. De medewerker was enorm begrijpend, maar kon niets doen door het beleid. Afschuwelijk.
Gertje,
Ik hoop, uit de grond van mijn hart, dat u nooit te maken krijgt met de beperkingen waar onze kinderen mee leven. Maar alstublieft, maak uw park meer handicap-vriendelijk!
Vriendelijke groeten,
een gefrustreerde Akabe-leidster
Lotte Berghmans
