Vroeger, toen ik nog op mijn duim zoog -geloof mij, ik deed dat keilang, danku meneer den orthodont om mijn scheefgezogen mond tot een prachtige glimlach te restaureren.- stond ik om 7uur al aan het bed van ons moeder en vader te zeuren of ik nu eindelijk mocht vertrekken om te gaan nieuwjaarke-zoete zingen.
De regel bij ons thuis was, dat mijn zus en ik pas mochten vertrekken als er daadwerkelijk al een kind bij ons aan de deur was geweest. Eén van de stomste regels ooit.
Bij deze, mijn wensen, voor mezelf, voor jou, voor iedereen:
-Meer glitters
-Meer glimlachen
-Meer zon
-Meer geluk
Maar vooral, keiveel liefde.
Liefs, Mevrouw de Prinses
Geen opmerkingen:
Een reactie posten